استفاده از قرارداد ۲۵ ساله برای تولید خودروهای برقی

استفاده از قرارداد ۲۵ ساله برای تولید خودروهای برقی

استفاده از قرارداد ۲۵ ساله برای تولید خودروهای برقی
قرارداد 25 ساله برای تولید خودروهای برقیقرارداد 25 ساله برای تولید خودروهای برقیقرارداد ۲۵ ساله برای تولید خودروهای برقی

سند راهبردی ایران و چین وارد فاز اجرایی شده است؛ با توجه به سرعت پیشرفت این کشور و همچنین آغاز حرکت هایی مبنی بر تولید خودروهایی با سوخت غیرفسیلی، به نظر می رسد هم‌اکنون زمان مناسبی برای استفاده از قرارداد ۲۵ ساله برای تولید خودروهای برقی باشد.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، در بحبوحه مذاکرات وین و بحث های مرتبط با آن و در گیر و دار این که طرف های مقابل تضمینی بر اجرایی می دهند یا خیر، وزیر امور خارجه کشورمان در ۲۴ دی ماه سال جاری اعلام کرد که قرارداد همکاری ۲۵ ساله ایران و چین وارد فاز اجرایی شده است. این اعلام، فارغ از هدف گیری های سیاسی و ارسال پیام به طرف های درگیر مذاکره، می تواند اثرات دوسویه ای برای صنعت خودروسازی کشور داشته باشد، به خصوص این که، همکاری توسعه محور با دو خودروساز بزرگ کشور در این قرارداد مورد تأکید واقع شده است. با این حال، به نظر می رسد چینی ها آن قدرها هم دست و دلباز نیستند؛ به بیان دیگر، نگاه آن ها تجاری است و بیش تر بر منافع ملی خودشان تأکید دارد. البته در دنیای داد و ستد و تجارت جهانی، این یک امر عادی تلقی می شود و تلاش تمام کشورها بر این دیدگاه استوار است. به خصوص این که، این امر را خودشان نیز اعتراف کرده اند؛ به عنوان مثال، جک لی، مدیر عامل مدیران خودرو، در مراسم رونمایی از برند فونیکس، زیرمجموعه لوکس و جدید این شرکت، به صراحت اعلام کرد: «پس از دو دهه همکاری، لزوم ادامه آن انتقال تکنولوژی است.»

این سخن از یک از تمایل دوسویه به مونتاژ خبر می دهد و از سوی دیگر، نشان می دهد طرف های قرارداد یا نخواسته اند و یا خواسته اند، و درخواست آن ها با پاسخ مناسبی همراه نشده است. به خصوص این که، تحریم های صنعت خودرو طی سال های اخیر، هم دست ایران را از برخی خواسته های معقول کوتاه کرده است و هم شرایط صنعت و بازار خودرو به گونه ای بوده که تمام تلاش ها منعطف به برآورده کردن نیازهای بازار بوده است. به بیان دیگر، تلاطم های بازار و مشکلات تولید ناشی از تحریم (داخلی و خارجی) به نوعی بوده که دیگر جایی برای نگاه توسعه محور و یا حرکت های جدید باقی نگذاشته است. در واقع، آن چه تولیدکنندگان و مسئولان ذی ربط در پی آن بوده اند، بیش تر بر دو محور استوار بوده است: یکی سیاسی با هدف گذاری بی اثر نشان دادن تحریم ها و دیگری اقتصادی که ویترین صنعت کشور پررونق و پرزرق و برق، ولو با محصولات چینی ایرانیزه، نشان داده شود.

با این حال، بسیاری از شرکت ها به خصوص تولیدکنندگان بخش خصوصی، علاوه بر حضور فعال در عرصه تولید با توجه به مزیت ها و شناخت کافی نسبت به توان و سرمایه خود، مسیری جدید نیز برای آینده خود ترسیم کرده اند و آن ورود به عرصه تولید خودروهای برقی است. هر چند سایپا و ایران خودرو پیش از آنان این حرکت را آغاز کرده اند، اما با توجه به وضعیت و سرعت حرکت آن ها به نظر می رسد تولیدکنندگانی نظیر گروه بهمن و کرمان موتور زودتر از آن ها موفق به معرفی محصول و تولید و عرضه آن شوند.

با این حال، به نظر می رسد یکی از اصلی ترین نکاتی که طرف های ایرانی پیرو بخش خودرویی این قرارداد باید در پی آن باشند، پیدا کردن زبان مشترک یا راهی که براساس آن بتوانند با انتقال تکنولوژی به خصوص در حوزه تولید خودروهای برقی باشیم. به خصوص که طی سال های اخیر یک حرکت عظیم جهانی در تولید این گونه خودروها به راه افتاده است. این در حالی است که ایران همچنان در تولید خودروهایی بر پایه سوخت فسیلی بنا به دلایل مختلف نتوانسته است به آن چه می خواسته دست پیدا کند. بنابراین در شرایط کنونی به نظر می رسد پیرو قرارداد ۲۵ ساله، از یک سو، باید عدم تمایل به ادامه مسیر مونتاژ با داخلی سازی های حداقلی را نشان بدهیم و از سوی دیگر، مُصّر بر اجرای مفاد آن باشیم، چراکه در این قرار داد به همکاری بین شرکت‌های خودروساز دو کشور به منظور انتقال فناوری و تولید مشترک برای عرضه در بازار دو کشور و کشورهای ثالث، مشارکت شرکت‌های خودرویی چینی با دو خودروساز ایرانی از قبیل اشتراک‌گذاری دانش‌‌‌های فنی در زمینه ایجاد پلت‌فرم‌‌‌های مشترک و در نهایت، طراحی شهرک صنعتی تولید خودرو و صنایع مرتبط با تمرکز بر استفاده از فناوری انرژی تجدید‌پذیر تأکید شده است.

به بیان دیگر، این بار با توجه به تجربه هایی که طی سال های اخیر به دست آورده ایم، باید از چینی ها بخواهیم و این خواستن را به یک امر و اراده ملی تبدیل کنیم. به قول مولانا (تا نگرید طفل کی نوشد لبن).

به بیان دیگر، باید باور کنیم که تمام هزینه هایی که طی سالیان سال در این صنعت مصرف شده نتوانسته است ما را به نقطه مطلوب و دلخواه برساند. بنابراین لازم است تغییر رویه بدهیم. تغییر رویه در این صنعت می تواند حرکت به سمت تولید خودروهای با سوخت غیرفسیلی باشد. در واقع، اگر این بار هم نتوانیم زبان درستی برای بیان گرفتن حق خود پیدا کنیم، بیش از پیش از دنیا عقب می مانیم و مشخص نیست در آینده این فاصله را با پرداخت چه هزینه هایی باید پر کنیم.

علی طجوزی

پایگاه خبری اسب بخار

تازه ترین اخبار و ویدیوهای خودرویی را در کانال تلگرام، آیگپ و اینستاگرام اسب بخار دنبال کنید.