آیا پارس نوآ همان تندر90 فرانسوی است؟

پارس نوآ محصول جدید گروه خودروسازی سایپا، با عنوان ال90 ایرانی، در حال عرضه به بازار کشور است اما آیا این خودرو واقعا همان تندر 90 است؟ در دهه‌های اخیر، صنعت خودروسازی ایران شاهد حضور خودروهایی بوده که هر کدام ردپایی از خود به جا گذاشته‌اند. اما کمتر خودرویی توانسته مانند «تندر 90» یا همان «رنو لوگان» دوست‌داشتنی، در ذهن و خاطر مشتریان ایرانی ماندگار شود.

این سدان اقتصادی که در دوران طلایی همکاری با رنو، به نمادی از دوام، استحکام و هزینه‌ی نگهداری پایین تبدیل شده بود، با توقف تولید، جای خالی بزرگی را در بازار ایجاد کرد. هنوز هم وقتی از مکانیک‌ها سوال می‌کنیم، ال90 را بعنوان یک گزینه کم استهلاک‌ معرفی می‌کنند. اکنون، سال‌ها پس از خداحافظی با تندر 90، سایپا با محصولی جدید به نام «پارس نوآ» پا به میدان گذاشته است. این خودرو که قرار است جایگزین معنوی لوگان فرانسوی باشد، بر پایه‌ی همان پلتفرم قدیمی اما با ظاهری به‌روزرسانی شده و پیشرانه‌ای بومی‌سازی شده معرفی شده است.

اما سوال اصلی اینجاست: آیا پارس نوآ می‌تواند همان میراث گران‌بهای تندر 90 را به دوش بکشد و رضایت مشتریان وفادار آن را جلب کند؟ یا صرفاً نسخه‌ای از گذشته با ظاهری فریبنده است؟

از تندر 90 فرانسوی تا پارس نوآ ایرانی

برای درک جایگاه پارس نوآ، لازم است نگاهی به تاریخچه تندر 90 در ایران بیندازیم. سال‌ها پیش، زمانی که رنو و شرکای ایرانی‌اش دست در دست هم دادند تا خودرویی اقتصادی، بادوام و ایمن را روانه بازار کنند، نتیجه «تندر 90» بود. این خودرو، با وجود طراحی ساده و اولیه‌ی خود، به سرعت به محبوبیت رسید. شاید از لحاظ ظاهری همان موقع‌هم به یک خودروی زشت معروف شده بود اما مهندسی فرانسوی، کیفیت ساخت قابل قبول (به خصوص در اوایل تولید)، و موتور 1.6 لیتری K4M که به کم‌مصرفی و دوام شهره بود، تندر 90 را به گزینه‌ای ایده‌آل برای خانواده‌ها و کسانی که به دنبال خودرویی کم‌دردسر بودند، تبدیل کرد. حتی نسخه‌های فیس‌لیفت شده مانند «تندر پلاس» نیز نتوانستند جذابیت و کارایی نسخه‌ی اصلی را کاملاً تکرار کنند، اما همچنان در سبد محصولات اقتصادی باقی ماندند.

با تشدید تحریم‌ها و پایان همکاری رنو، سایپا و پارس خودرو به دنبال راهی برای حفظ مشتریان خود و پر کردن خلأ بازار بودند. پروژه‌ی «کادیلا» و «P90» تلاشی برای بازآفرینی لوگان در داخل کشور بود که در نهایت به ثمر ننشست. البته ما معتقدیم این همه وقت صرف کردن، می‌توانست نتیجه بهتری داشته باشد چراکه سالها برای عرضه یک مدل فیس‌لیفت زمان گذاشته شد. سرانجام در سال 1403، خودرویی با نام «پارس نوآ» معرفی شد که ادعا می‌کند میراث‌دار تندر 90 است. این خودرو، همچنان بر بستر پلتفرم B0 رنو شکل گرفته، اما تغییرات قابل توجهی را در ظاهر و حتی مشخصات فنی تجربه کرده است.

طراحی بیرونی

اولین چیزی که در مواجهه با پارس نوآ جلب توجه می‌کند، تغییرات گسترده در ظاهر آن نسبت به تندر 90 است. سایپا سعی کرده تا با بازطراحی کامل نمای جلو و عقب، خودرویی مدرن‌تر و جذاب‌تر را به نمایش بگذارد.

چراغ‌های ساده و مکعبی تندر 90 جای خود را به چراغ‌هایی تهاجمی و کشیده داده‌اند که حس پویایی بیشتری به خودرو می‌بخشد. طراحی داخلی این چراغ‌ها نیز مدرن‌تر شده و الهام از سبک محصولات جدید سایپا، چهره‌ای جسورتر به پارس نوآ بخشیده است. جلوپنجره‌ی سه‌خطی سنتی لوگان حذف شده و جای خود را به یک جلوپنجره دو بخشی داده است. بخش بالایی کوچک‌تر، میزبان لوگوی جدید پارس خودرو است و بخش پایینی بزرگ‌تر و مشبک، علاوه بر جنبه‌ی زیبایی، به خنک‌کاری بهتر موتور کمک می‌کند. سپر جلو نیز با خطوط زاویه‌دار و محل قرارگیری چراغ‌های مه‌شکن، ظاهری به‌روزتر دارد.

در نمای جانبی، تغییرات کمتر گسترده است و فرم کلی بدنه تندر 90 حفظ شده. شما در نمای جانبی کاملا متوجه خواهید شد که با تندر90 مواجه شده‌اید. رینگ‌های آلومینیومی جدید، یکی از تفاوت‌های برجسته در این نما هستند که تا حدی یادآور طراحی رینگ‌های محصولات کره‌ای مانند هیوندای اکسنت یا حتی دنای ایران خودرو هستند و جذابیت بصری خودرو را افزایش می‌دهند.

نمای عقب، بیشترین ارتباط را با گذشته خود، یعنی تندر 90، حفظ کرده است. با این حال، چراغ‌های عقب بازطراحی شده، با الگویی مدرن‌تر و کشیده‌تر، بخش قابل توجهی از تفاوت را رقم زده‌اند. بخشی از این چراغ‌ها روی گلگیر عقب و بخشی دیگر روی درب صندوق نصب شده‌اند. شاید همخوانی بین چراغ‌های عقب و جلو وجود نداشته باشد اما نمای کلی هر 2 بخش جذاب‌تر شده.

به طور کلی در نمای جانبی اگرچه تندر90 را می‌ّینیم اما در نمای جلویی و عقبیريال سایپا تغییرات زیادی ایجاد کرده که باعث شده این خودرو نسبت به نمونه فرانسوی تغییرات اساسی داشته باشد.

مشخصات فنی

قلب تپنده‌ی پارس نوآ، پیشرانه‌ی 1.6 لیتری 16 سوپاپ ME16 است که توسط سایپا توسعه یافته و توانایی تولید 111 اسب بخار قدرت در 6000 دور در دقیقه و 150 نیوتن‌متر گشتاور در 4000 دور در دقیقه را دارد. این موتور، که جایگزین پیشرانه‌ی 1.6 لیتری K4M رنو شده، استاندارد آلایندگی یورو 5 را پاس می‌کند.

این پیشرانه، به همراه گیربکس 5 سرعته دستی، شتاب صفر تا صد کیلومتر بر ساعت را در حدود 10.5 ثانیه به ارمغان می‌آورد که برای یک خودروی اقتصادی، رقمی قابل قبول است. حداکثر سرعت ادعایی نیز 175 کیلومتر بر ساعت است. مصرف سوخت ترکیبی اعلام شده نیز 7.05 لیتر در هر صد کیلومتر است که با توجه به موتور تنفس طبیعی و ابعاد خودرو، منطقی به نظر می‌رسد. جای شک بزرگ به این موتور، کم استهلاک بودن آن است و به طور کلی اعتماد به موتورهای بومی‌سازی شده کمتر است ولی نباید فراموش کنیم که این مدل هنوز امتحان خود را پس نداده.

پارس نوآ نسبت به تندر 90 نسل اول، از نظر تجهیزات ایمنی و رفاهی، گامی رو به جلو برداشته است. اما آیا این گام مثبت برای خودرویی که حدود 20 سال بعد از نمونه اصلی، عرضه شده کافی خواهد بود؟ مهم‌ترین این پیشرفت‌ها شامل:

• سامانه‌های کنترل پایداری ESC: این سیستم، نقش حیاتی در حفظ پایداری خودرو در شرایط لغزندگی و پیچ‌ها دارد.
• ترمزهای کمکی EBD و BAS: این سیستم‌ها به توزیع بهینه نیروی ترمز و افزایش کارایی سیستم ترمز در شرایط مختلف کمک می‌کنند.
• نمایشگر لمسی 7 اینچی: سیستم مولتی‌مدیا با نمایشگر لمسی، تجربه کاربری مدرن‌تری را نسبت به کنسول ساده‌ی تندر 90 ارائه می‌دهد.
• سایر امکانات: فرمان کمکی برقی، سنسور پایش فشار باد تایرها (TPMS)، تهویه مطبوع اتوماتیک، سنسور نور، دوربین عقب و سنسور پارک عقب، از دیگر امکانات قابل ذکر پارس نوآ هستند.

انتظار می‌رفت سایپا در بحث ایمنی، حداقل با تعداد ایربگ بیشتری این خودرو را عرضه کند، نه با حداقل استاندارد ممکن!

کابین

با ورود به کابین پارس نوآ، همان حس سادگی و کاربردی بودن را که در تندر 90 تجربه می‌کردیم، دوباره دریافت می‌کنیم. تقریبا می‌توان گفت تغییرات بسیار اندک هستند. داشبورد طراحی شده با خطوط ساده، استفاده‌ی گسترده از پلاستیک خشک، همگی گواه بر تمرکز بر کاهش هزینه‌های تولید است.

• طراحی و متریال: در مقایسه با خودروهای چینی هم‌رده مانند جک J4 یا حتی گزینه‌های داخلی مانند دنا پلاس، طراحی داخلی پارس نوآ چندان جذاب و مدرن به نظر نمی‌رسد. اما نکته‌ی مثبت این است که همین سادگی، اغلب به کاهش استهلاک منجر می‌شود. کیفیت پلاستیک‌ها، هرچند خشک است، اما به نظر می‌رسد مقاومت خوبی در برابر استفاده‌ی طولانی‌مدت دارد و کمتر دچار سر و صدای اضافه می‌شود.
• فضای داخلی و راحتی:به طور کلی تغییرات گسترده‌ای در کابین اعمال نشده و صندلی‌ها تقریبا ساده هستند و حداقل میزان راحتی را مانند سایر خودروهای ارزان‌ قیمت گروه سایپا ارائه می‌دهند. فضای داخلی همان تندر 90 است و حتی کمی از لحاظ جاداری، بنظر کاهش فضا داشته است و شاید این به دلیل تغییرات در بخش‌هایی مثل رودری‌ها و… بوده است.
• امکانات رفاهی: نمایشگر لمسی 7 اینچی، یکی از بروزرسانی‌های مهم در کابین است که امکاناتی مانند بلوتوث، USB و مسیریابی را فراهم می‌کند. همچنین، تهویه مطبوع اتوماتیک، اگرچه ممکن است به خوبی سیستم‌های پیشرفته عمل نکند، اما نسبت به نمونه‌های دستی، راحتی بیشتری را ارائه می‌دهد.

سادگی بیش از حد کابین پارس نوآ، در مقایسه با رقبای مدرن‌تر، می‌تواند به یک نقطه ضعف تبدیل شود. نبود تریم داخلی با کیفیت‌تر، عدم استفاده از جزئیات طراحی جذاب، و احساس پلاستیکی بودن بخش زیادی از کابین، ممکن است حس یک خودروی قدیمی را القا کند. در حالی که دوام اهمیت دارد، اما انتظار می‌رود خودروسازان داخلی، به زیبایی و جذابیت بصری کابین نیز توجه بیشتری داشته باشند.

پارس نوآ در مقابل رقبای هم‌قیمت: آیا ارزش خرید دارد؟

بازار خودروهای اقتصادی در ایران رقبای خارجی زیادی ندارد و پارس نوآ باید با رقبای داخلی دست و پنجه نرم کند. در محدوده قیمتی این خودرو، گزینه‌هایی مانند دنا پلاس دنده دستی، شاهین دستی و تارا قرار دارند. بنابراین با توجه به مشخصات پیشرانه شاید دنا یا شاهین گزینه‌های بهتری باشند ولی به هیچ وجه نمی‌توان گفت پیشرانه جدید پارس نوآ، جذابیت موتور کم استهلاک اما پرشتاب تندر90 قدیمی را دارد.

معایب اصلی پارس نوا

شامل استفاده از قطعات و متریال بی‌کیفیت در کابین، هندلینگ و فرمان‌پذیری ضعیف، ترمزهای نه چندان مطمئن و کاهش دوام پیشرانه نسبت به تندر90 است. همچنین، طراحی ظاهری خودرو که ترکیبی از نمای مدرن جلو و عقب با طراحی قدیمی‌تر جانبی است، از دیگر نقاط ضعف آن محسوب می‌شود.

• کیفیت کابین: استفاده از متریال بی‌کیفیت و طراحی قدیمی کابین که مربوط به دو دهه قبل است.
• هندلینگ و فرمان‌پذیری: فرمان‌پذیری و هندلینگ ضعیف و نه چندان مطمئن.
• ترمزها: ترمزها از اطمینان کافی برخوردار نیستند.
• پیشرانه: علی‌رغم استفاده از پیشرانه مدرن‌تر (ME16)، دوام و اطمینان آن نسبت به موتورهای قدیمی‌تر تندر ۹۰ (K4M) هنوز در بازار اثبات نشده است.
• طراحی: طراحی ناهماهنگ و ترکیبی از بخش‌های مدرن و قدیمی.